Leven met een dwangstoornis

Wist u dat ongeveer twee van de bevolking aan dwangklachten lijdt, waaronder smetvrees? Angst om besmet te raken of een ander te besmetten is bij smetvrees aan de orde van de dag. De patient heeft de neiging vaak te wassen. Vandaar dat smetvrees ook wel wasdrang wordt genoemd. Iemand met smetvrees kan urenlang douchen.

Sommige patienten zijn bang om zelf besmet te raken. De andere patient heeft juist angst om de ander te besmetten. Het vaak wassen is een dwanghandeling om besmetting tegen te gaan. Hoewel mensen zonder smetvrees dit overdreven zullen vinden, is de angst voor de patient reeel. Vaak zit de angst dieper. Namelijk het gevoel om de controle te verliezen. Hieromheen hebben zich allerlei overtuigingen ontwikkeld. Volgens de ideeen van iemand met smetvrees zou je besmet kunnen raken door bestek dat is gebruik door een ander. Die kans is in werkelijkheid natuurlijk zeer gering.

De therapie die voor smetvrees goed werkt is exposure en responspreventie. Bij exposure en responspreventie moeten de situaties die voor de patient lastig zijn, worden ondergaan. Daarbij mogen geen dwanghandelingen worden uitgevoerd. Voorbeelden zijn: bestek van een ander gebruiken, na iemand een hand gegeven te hebben niet meer handen wassen, deurklinken weer normaal gebruiken. Allemaal voorbeelden om de patient te laten zien dat hij of zij niet direct besmet zal raken.

Bij exposure en responspreventie worden de moeilijke situaties in een angsthierarchie opgenomen. Als eerst wordt de minst lastige situatie ondergaan. De meest moeilijke situatie wordt bewaard voor het eind. De methode is erop gericht de dwanghandelingen af te leren.

Soms breidt men de behandeling van smetvrees uit met medicatie. Wanneer men met exposure en responspreventie geen of onvoldoende vooruitgang boekt, kunnen medicijnen hier verandering in brengen. Ook kan het zijn dat er uitsluitend behandeling met medicatie plaatsvindt op verzoek van de patient.
Free Web Hosting